اوہ وی مجبور بیٹھی اے ، میں وی مجبور بیٹھا ہاں

اوہ وی مجبور بیٹھی اے ، میں وی مجبور بیٹھا ہاں
اوہ میتوں دور بیٹھی اے ، میں اوس تو دور بیٹھا ہاں

اے جو عشقے دے راہ پیندے ، جاندے گواچ راہواں وچ
فیر منگیاں موت نہ ملدی ، زہر گھل جاندے ساہواں وچ
اوہ ٹُٹ کے بولدی نہیں ، میں چوڑ و چوڑ بیٹھا ہاں
اوہ وی مجبور بیٹھی اے ، میں وی مجبور بیٹھا ہاں

اوہ گھر وچ قید ہو گئی اے ، پہیاں زنجیراں پیراں وچ
میری کشتی جاندی ڈُبدی ، ہجر دی تیز لہراں وچ
اوہ بُجھ گئی شمع دے وانگ ، میں وی بے نور بیٹھا ہاں
اوہ وی مجبور بیٹھی اے ، میں وی مجبور بیٹھا ہاں

ساڈی اَنی ہی حسرت سی ، اَسیں اِک ہونا چاؤندے ساں
ہاں گل لگ ہسنا چاؤندے ساں ، ہائے گل لگ رونا چاؤندے ساں
مینوں ملیاں سزاواں کیوں ، جی کر کیہ قصور بیٹھا ہاں
اوہ وی مجبور بیٹھی اے ، میں وی مجبور بیٹھا ہاں

ساری ساری رات اے سوچاں ، اوہ اِک پل وی نہ سوندی ہوؤں
جیویں رونداں ہاں میں اُس لیئی ، میرے لیئی اوہ وی روندی ہوؤں
گِلؔ رب نال خاص گل کرنی ، میں کوہِ طور بیٹھا ہاں
اوہ وی مجبور بیٹھی اے ، میں وی مجبور بیٹھا ہاں