فقر ذوق وشوق تسلیم و رضا است
Poet: شاہ عبداللطیف بھٹائی By: ایاز, Karachiفقر ذوق وشوق تسلیم و رضا است
ما امینم ایں متاع ِمصطفٰی است
Rate it: 
Views: 1815
31 Jan, 2022
More Sindhi Poetry
نظم
جيلر : سڀ ڪجھ جمع ڪرائي وڃڻو آ.
ڪجھ ڀي نہ ڇُپائي وڃڻو آ!
قيدي: مان ڄاڻان ٿو قانون اھو!
انگريز بهادر جو ڌڌڪو
اڄ تائين تو ۾ آ صاحب!
اي ساڳي وردي جا صاحب!
هُو گورو ھو تون ڪارو آن ،
پر اهڙو ئي هتيارو آن!
مان اڳ بہ اندر آيو هان
مان آزادي ۾ ڄايو هان
مان تو وٽ ور ور ورڻو هان
زنجير غلامي جا جيسين
هن ديس مٿان آھن تيسين
مان تنهنجي در تي ڌرڻو هان
۽ توکان مُور نہ ڏرڻو هان!
مان توکي خوب سُڃاڻان ٿو
قانون بہ تُنهنجو ڄاڻان ٿو
مون سڀڪجھ جمع ڪرايو آ
۽ تو کان ڪجھ نہ ڇُپايو آ
ها مون وٽ هڪڙي شيءِ آهي
۽ مون سا جمع ڪئي ناھي
انگريز ڊنا ها اِن شيءِ کان
۽ تُنهنجو آقا اِن شيءِ کان
ايڏو تہ ڏڪي ٿو اي صاحب
هر وقت بڪي ٿو اي صاحب
ڄڻ پنھنجي مالي خوليا ۾
تون اِن کي جمع ڪندين ڇا ۾
جا منهنجي سيني ۾ دل آ ؟
ماحول ڪئي جا بسمِل آ
۽ جنهن ۾ منهنجي ڌرتيءَ جي
ڪا تڙڦ سدائين رهڻي آ
ها مرندي تائين رهڻي آ!
جيلر : سڀ ڪجھ جمع ڪرائي وڃڻو آ.
ڪجھ ڀي نہ ڇُپائي وڃڻو آ!
قيدي: مان ڄاڻان ٿو قانون اھو!
انگريز بهادر جو ڌڌڪو
اڄ تائين تو ۾ آ صاحب!
اي ساڳي وردي جا صاحب!
هُو گورو ھو تون ڪارو آن ،
پر اهڙو ئي هتيارو آن!
مان اڳ بہ اندر آيو هان
مان آزادي ۾ ڄايو هان
مان تو وٽ ور ور ورڻو هان
زنجير غلامي جا جيسين
هن ديس مٿان آھن تيسين
مان تنهنجي در تي ڌرڻو هان
۽ توکان مُور نہ ڏرڻو هان!
مان توکي خوب سُڃاڻان ٿو
قانون بہ تُنهنجو ڄاڻان ٿو
مون سڀڪجھ جمع ڪرايو آ
۽ تو کان ڪجھ نہ ڇُپايو آ
ها مون وٽ هڪڙي شيءِ آهي
۽ مون سا جمع ڪئي ناھي
انگريز ڊنا ها اِن شيءِ کان
۽ تُنهنجو آقا اِن شيءِ کان
ايڏو تہ ڏڪي ٿو اي صاحب
هر وقت بڪي ٿو اي صاحب
ڄڻ پنھنجي مالي خوليا ۾
تون اِن کي جمع ڪندين ڇا ۾
جا منهنجي سيني ۾ دل آ ؟
ماحول ڪئي جا بسمِل آ
۽ جنهن ۾ منهنجي ڌرتيءَ جي
ڪا تڙڦ سدائين رهڻي آ
ها مرندي تائين رهڻي آ!
Sher khan
مون پارا تنهنجا گهورا توکي وسري ويا هوندا مون پارا تنهنجا گهورا توکي وسري ويا هوندا
گهاريَل پنهنجا ڏينهن بہ ٿورا توکي وسري ويا هوندا
مهڪيل پل ڪي پيار جا مٺڙا ۽ قول قرار ماضي جا
سي واعدا سائين سمورا توکي وسري ويا هوندا
پٽ پُراڻا ۽ خواب نِماڻا سارا وسري ويا هوندئي
۽ منهنجي ٻانهن جا هندورا توکي وسري ويا هوندا
واسيَل ساھ سمورا چاھ چِٺيون سي خالي خالي
آس چِٽيَل ڪي ڪاغذ ڪورا توکي وسري ويا هوندا
گهاريَل پنهنجا ڏينهن بہ ٿورا توکي وسري ويا هوندا
مهڪيل پل ڪي پيار جا مٺڙا ۽ قول قرار ماضي جا
سي واعدا سائين سمورا توکي وسري ويا هوندا
پٽ پُراڻا ۽ خواب نِماڻا سارا وسري ويا هوندئي
۽ منهنجي ٻانهن جا هندورا توکي وسري ويا هوندا
واسيَل ساھ سمورا چاھ چِٺيون سي خالي خالي
آس چِٽيَل ڪي ڪاغذ ڪورا توکي وسري ويا هوندا
احسن فیاض
اسان کي صفا يار وساري ڇڏيو تو آهي وڇوڙن کي من ڇو وِڇاري ڇڏيو تو آهي
اسان کي صفا يار وساري ڇڏيو تو آهي
پلڪن جي ڪنارن تان پِنبڻيَن سان پِئيڻ
مِٺي هن مَئي نوش کي سکاري ڇڏيو تو آھي
تنهنجي بِين جي سِين تي نہ ملندي ڪڏهن
منهنجي ڀَر ۾ حياتي کي وساري ڇڏيو تو آهي
۽ اکين ۾ سُرما بہ پائڻ لڳي آهين تون هاڻي
ڇا عشق کي ايڏو جلدي ماري ڇڏيو تو آهي
وري تمنا ان ئي احسِن سان ملڻ جي نہ ڪر
هو ڱذريل اَويلو لمحو هو گذاري ڇڏيو تو آھي
اسان کي صفا يار وساري ڇڏيو تو آهي
پلڪن جي ڪنارن تان پِنبڻيَن سان پِئيڻ
مِٺي هن مَئي نوش کي سکاري ڇڏيو تو آھي
تنهنجي بِين جي سِين تي نہ ملندي ڪڏهن
منهنجي ڀَر ۾ حياتي کي وساري ڇڏيو تو آهي
۽ اکين ۾ سُرما بہ پائڻ لڳي آهين تون هاڻي
ڇا عشق کي ايڏو جلدي ماري ڇڏيو تو آهي
وري تمنا ان ئي احسِن سان ملڻ جي نہ ڪر
هو ڱذريل اَويلو لمحو هو گذاري ڇڏيو تو آھي
احسن فياض
ڪا تصوير پُراڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي ڪا تصوير پُراڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
هُو ٿيو لڙڪ پاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
درد پيڙائُن جا ڪِٿ ٿڪا هِن سلسلا
روز ڪا نئين ڪهاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
اسان جي آبرو ڪُٺي وئي انائُن وِچ ۾
اڪثر وڍيل ڪا نياڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
ڪي خواب ٽُٽي ٿا لڙڪ تخليق ڪن
ڪا آس ٿيو پاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
بِسارت ۾ اذيَت ايڏي آ وجود کي
ڪا موسم رت هاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
خواب بہ تنهنجي هجر جا ڏسان ٿو
مٺا تنهنجي موڪلاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
لوڪ کان لِڪائي دل ۾ رکيم هُن کي
مگر هُو ڄاڻي واڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
تون ويڳاڻو ٿي وِڇڙيو هُئين هِن ڳوٺ کان
اڄ بہ احسن صُورت نِماڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
هُو ٿيو لڙڪ پاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
درد پيڙائُن جا ڪِٿ ٿڪا هِن سلسلا
روز ڪا نئين ڪهاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
اسان جي آبرو ڪُٺي وئي انائُن وِچ ۾
اڪثر وڍيل ڪا نياڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
ڪي خواب ٽُٽي ٿا لڙڪ تخليق ڪن
ڪا آس ٿيو پاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
بِسارت ۾ اذيَت ايڏي آ وجود کي
ڪا موسم رت هاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
خواب بہ تنهنجي هجر جا ڏسان ٿو
مٺا تنهنجي موڪلاڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
لوڪ کان لِڪائي دل ۾ رکيم هُن کي
مگر هُو ڄاڻي واڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
تون ويڳاڻو ٿي وِڇڙيو هُئين هِن ڳوٺ کان
اڄ بہ احسن صُورت نِماڻيءَ اکين ۾ رهي ٿي
احسن فياض
